જીવનની રાહમાં કાયમ મને તેં દોડતો રાખ્યો;
ન ઊતરું ક્રોસથી એવી રીતે તેં ખોડતો રાખ્યો.

મને આ શહેર આખું ઓળખીતું કેમ લાગે છે ?
બનાવી પોસ્ટરો હર ભીંત પર તેં ચોડતો રાખ્યો.

રહું જોઈ ગગનને એકાદિ ફણગાઈને આખર;
નરમ હાથે ધરામાં બીજ માફક ગોડતો રાખ્યો.

રહે નીકળી કદાચિત તો નસીબે પાન મારુંયે;
નસીબોના તરુ પરથી પરણ તેં તોડતો રાખ્યો.

વીતેલા એ સમયનો રથ ઝડપથી ચાલતો રહ્યો;
ટચાકા આંગળીના પણ મને તેં ફોડતો રાખ્યો.

( આહમદ મકરાણી )