મારી અંદર બેખબર “હું” લાંગરે છે, ચોર પગલે,
જાણું પીછાણું હજી ત્યાં પાંગરે છે, ચોર પગલે.
મેં ઉતારી વસ્ત્રને ખુલ્લી કરીને જોઈ લીધી,
જાત સાલ્લી આયનાને છાવરે છે, ચોર પગલે.
છેક જાગ્યો છું હજી છેલ્લા પ્રહરમાં ઊંઘમાંથી,
કાળ તો ભવની પથારી પાથરે છે, ચોર પગલે.
ધાબળી ઓઢીને ભગવી નીકળ્યો ને કામળીમાં,
ભૂત ઈચ્છાનું તરંગી ભાંભરે છે, ચોર પગલે.
એક-બે ટહુકા મૂકીને ઊડી ગયું છે, ચોર પગલે,
ઝાડને પંખી ફરીથી સાંભરે છે, ચોર પગલે.
( પરેશ સોલંકી )