૫.
એક દિવસ
પડછાયાથી પીછો છોડાવવા-
હું મારો જ પડછાયો
ઘોળીને પી’ય ગયો;
પડછાયો આખા શરીરમાં ફેલાવા લાગ્યો.
માથું ચકરાવા લાગ્યું.
એક મોટો કરડાટ….
અને ટુકડે-ટુકડા થઈ વેરાઈ ગયો હું…!
દરેક ટુકડામાંથી ઊભો થયો
ફરી
પડછાયો.

૬.
ખુલ્લી આંખે
આમ-તેમ
અહીં-તહીં ભટક્યા કરું છું
પડછાયો પહેરીને…!
કંટાળીને મેં આંખો મીંચી દીધી.
ફેંકી દીધો પડછાયાને-
ક્ષિતિજની પેલે પાર.
એ ફરી આવી ગયો…
સપનાઓ પહેરીને
આંખોની આગળ-પાછળ એ રમ્યા કરે છે
અડકો-દડકો…!
ખો આપ્યા કરે છે
સૂર્યને અને સપનાઓને
વારાફરતી….!

૭.
આખી રાત સપનાઓથી
ચોળાયેલા-ચૂંથાયેલા પડછાયા પર
ઈસ્ત્રી ફેરવવા આવી ગયો
સૂરજ…!

( રાધિકા પટેલ )