શરણાઈ-રાધિકા પટેલ

મારી હથેળીને જ્યારે
તારો સ્પર્શ થયેલો ત્યારે એમાં
મહેંદી જેવું કંઈક ઊપસી આવેલું…!
આખા શરીરમાં ઝણઝણાટી થઈ;
જાણે પીઠી ચોળાઈ રહી હોય એમ…!
તેં બે હાથ પહોળા કરી મને બોલાવી-ત્યારે હું દોડી આવી
અને પહેરી લીધો તને વરમાળાની જેમ…!
આપણી વચ્ચેનો શ્વાસોછવાસ શરણાયું વગાડતો રહ્યો…!
તારા પહોળા ખભાનું પાનેતર ઓઢેલું.
તારી આંગળીઓ ફરકતી રહી…મારી છાતી પર;
મંગળસૂત્રની જેમ…!
અને અંતમાં
તેં મારા માથા પર કરેલા હળવા ચુંબનથી-
સેંથો ક્યારે ભરાઈ ગયો-ખબર જ ના પડી…!
શું તને ખબર છે આપણે….

( રાધિકા પટેલ )

Share this

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.