નગર આખું બધી દિશાઓમાં શોધી અને થાકી ગયું છે સૂર્યને,
કોઈ વ્હેલી સવારે પૂર્વમાંથી લઇ અને ચાલી ગયું છે સૂર્યને.
અચાનક ક્યાં ગયા ઝાકળના ટીપાં, સાચવ્યા’તા આપણે જે ફૂલ પર,
હા, નક્કી આપણા બે માંથી કોઈ એક જણ અડકી ગયું છે સૂર્યને.
હવે આ સાંજના અંધારને ક્યાં મૂકશું એ પ્રશ્ન છે ચારે તરફ,
સમીસાંજે જ આવી આપણી વચ્ચે કોઇ મૂકી ગયું છે સૂર્યને.
હવે એ એક જણ બેઠું છે સૂનમૂન આંગણે દિવો જલાવીને ‘અનંત’,
કરીને બંધ બે આંખો હવે એ એક જણ ભૂલી ગયું છે સૂર્યને.
( અનંત રાઠોડ “અનંત” )