ચમકે ના ચમકે એવા ચાંદરણા જેવો માણસ છું,
ડૂબતો માણસ ઝાલે છે એ તરણા જેવો માણસ છું.
કોઇ શિકારી રાજી ક્યાં છે તીર પોતાનું વેડફવા?
કસ્તૂરીને ખોઇ ચૂકેલા હરણા જેવો માણસ છું.
માંડ રળે છે કોઇ પેટિયું ફૂટપાથે ફેલાવીને,
જર્જર, મેલા-ઘેલા એ પાથરણા જેવો માણસ છું.
જે દરિયાને મળી નથી એ નદીની પીડા જાણું છું,
કોઈ નદીને મળે નહીં એ ઝરણા જેવો માણસ છું.
છપ્પનભોગી ઓડકારની સામે થાકી-હારીને,
ભૂખમરાએ શરુ કરેલા ધરણા જેવો માણસ છું.
( બાબુલાલ ચાવડા ‘આતુર’ )