નિરાશાને ખંખેરી નાખે છે મારી
અને ક્યાંકથી ખોલી આપે છે બારી
વહે લ્હેરખી એક એવી હવાની
ઉગાડી દે સૂરજ ને ફાનસ દે ઠારી !
દરદ એનું મીઠું છે અમૃત સરીખું
કદી ચાખી છે એની પ્રેમળ કટારી ?
તમે ફાળવ્યો થોડો ફાજલ સમય તો
કરી ગ્રંથ ગરબડ, મેં પીડા વધારી
ધરી જન્મ કેવા કર્યા મેં પરાક્રમ
જુઓ આપ ક્યારેક જાતે પધારી !
પ્રતીક્ષાના બદલામાં ઝાંખી તો આપો
પ્રવેશદ્વાર નહિ તો ઉઘાડો અટારી !
( હરકિસન જોષી )