હવે કેવાં અંજળ ?

દૂર દૂર જે ગયાં તે અણસારે ક્યાં જડયાં ?

પળ સઘળી વિફળ

હવે કેવાં અંજળ ?

હું તો અહીંયાં આ વેરાને સૂરણ સાંકળી ગૂંથું,

એકલતામાં મરજીવો જેમ એકલ આંસુ લૂછું.

લખું નહીં હું કાગળ

હવે કેવાં અંજળ ?

એ બેઠાં એ નદી કિનારે ઓ દેખાતાં પ્હાડ,

ફળિયાનું આ ઝાડ હસે તો દોડું, ખોલું કમાડ.

જોઉં નહિ હું પાછળ,

કેવાં કેવાં અંજળ ?

હવે કેવાં અંજળ ?

સપનામાંથી બ્હાર આવતાં આંસુનાં સમંદર

જાણે યુગ નિષ્ફળ

હવે કેવાં અંજળ ?

( શૈલેષ ટેવાણી )