આંખો ચૂવે ને રૂવે પાંપણની ઝંખના, ઉઘાડા જીવતરની કોરી ખાય વંચના;
આંગણાની ધૂળમાં યાદોનાં રણ ઉગે,નેણામાં ઉગે છે થોર…
સમણાંની ડાળે ઉગ્યાં છે ગુલમહોર.

સુખનું એકાંત રોજ સાલે છે શૂળ થઇ,સ્મરણો આ મારગમાં ખટકે છે ધૂળ થઇ,
આવે અષાઢ કે’દી જીવતરના ટોડલે,કણસે છે રોજ અહીં મોર…
સમણાંની ડાળે ઉગ્યાં છે ગુલમહોર.

( ઇસુભાઈ ગઢવી )