થોડી રાખ્યને ધીર, મનવા,
થોડી રાખ્યને ધીર,
જ્યાં લગ રે’શે શરીર
ત્યાં લગ રે’શે ધીર…
.
આંધી આવ્યે ઉખડે કેવાં
મૂળિયાં સોતાં ઝાડ !
વીજ પે તોયે વેઠી લેતાં
મૂંગા બાપડાં પહાડ,
શીર ઝુકાવી દેતાં તૃણને
આંચ ન આવે લગીર…
.
વસંત આવ્યે ઝાડ હરખતું,
પાનખરે ન રડતું,
કુદરત કેરું કાળનું ચક્કર
મરજી મુજબ ફરતું.
હારી બાજી જીતવા રહે
હર સંજોગોમાં થીર…
.
( પુષ્કરરાય જોષી )