હવે તો તે છે ઘણું દૂર
જ્યાં એક વાર મને મળી હતી પ્રેમની હૂંફ.
મૃત્યુ પામી છે એ સ્ત્રી-મારી નાનીમા.
શાંતિની બખોલમાં પાછું સરી પડ્યું છે એ ઘર.
વાંચી ન શકું એટલી નાની બાળકી હતી હું,
પુસ્તકોમાં ફરતાં’તાં ત્યારે સાપોલિયાં
ને ઠરી જતું’તું મારું લોહી ટાઢાટમ ચાંદાની જેમ.
કેટલીયે વાર કરું છું વિચાર ત્યાં જવાનો-
બારીઓની અંધ આંખોથી અંદર ઝાંખવાનો
થીજી ગયેલી ત્યાંની હવાને વાંચવાનો
કે પછી ઘોર નિરાશામાં ઘેરાયેલી હું
મુઠ્ઠીભરી ત્યાંથી લઈ આવું અંધારું,
સુવાડું તેને મારા બેડરૂમનાં બારણાંની બહાર
જાણે વિચારોમાં ખોવાઈને પડેલું કૂતરું !
રસ્તો ભૂલી હવે માગું છું
અજાણ્યા ઘરે ઘરે પ્રેમના પરચૂરણની ભીખ.
તને ખચીત જ માન્યામાં નહીં આવે વહાલા,
એક વાર રહેતી હતી હું પેલા ઘરમાં
ગૌરવ અને પ્રેમની હૂંફ સાથે.
.
કમલા દાસ (અંગ્રેજી)
અનુવાદ : ઈન્દ્રજિત