આજ આખોય દિવસ મચ્યો વરસાદ
કાલ બપોર લગી ન હતું કશુંય
તે સડકની ધાર પર ઘાસ ગર્ભકોમલ ડોકાઈ આવ્યું.
પગરખાં મહીં થોડી કનડીઓ હરેફરે…
મારે જવું-જવું-
મારે બેસવું છે ઘાસ પાસે.
આસપાસના મકાનોમાં ભીનીમદ ભરી હોય માટી એવું શાંત.
’અરે, કોકને શાક લેવા પણ નથી જવું?’
મારે જવું; જવું-
કોણ ટૂંટિયું વાળીને પડ્યું માર્ગ પર?
સૂર્ય? મારી ઈચ્છારૂપે ક્યારનો ભીંજાય?
આ ગોરંભાયો ગાજે આજે મેઘસ્વર ઘુરુરુરુ ઘેર ઘેર
નેવે નેવે વહે પથ પર ખળખળ
ખુલ્લી બખ બારીઓ સકલ અંધ મનુષ્યની આંખો જેવી.
‘અલ્યા, કોઈને પોષ્ટઓફિસેય નથી જવું?’
મારે, જવું જવું-પણ કોને લખું?…
( રાવજી પટેલ )