રહ્યા આંખ વચ્ચે જિગરમાં ન આવ્યાં,

વળોટીને ઉંબર એ ઘરમાં ન આવ્યાં.

કહે છે કે એ બધાને જુએ છે,

અમે કેમ એની નજરમાં ન આવ્યાં?

મને પ્રશ્ન પેલી તળેટી કરે છે,

તમે કેમ પ્રહરમાં ન આવ્યાં.

બધાને સુરાનું ચડ્યું ઘેર ઘેરું,

મને એક એની અસરમાં ન આવ્યાં.

વિકટ, અતિવિકટ, દોસ્ત આવ્યા વળાંકો,

સરળ મોડ મારી ડગરમાં ન આવ્યાં.

ઘણા આમ તો ટૂંકા રસ્તા હતા પણ,

મને કામ એક્કે સફરમાં ન આવ્યાં.

ગઝલ એ નહીં તો સુભાષિત ગણાયાં,

મને જે વિચારો બહરમાં ન આવ્યાં.

ડરી કંટકોથી ગયાં એ ગયાં બસ,

ફરી ફૂલ મારા નગરમાં ન આવ્યાં.

પછી ‘રાજ’ ફળશે નહીં તો થશે શું?

મને સ્વપ્ન બસ એ જ ડરમાં આવ્યાં.

( રાજ લખતરવી )