જાન્યુઆરી ૧૦, ૨૦૦૯

આજે અમારે ઘર તરફ પાછા વળવાનું હતું એટલે Dona Sylviaના રૂમમાં વિખરાયેલો સામાન પાછો બેગમાં ભરવામાં અમે સૌ મંડી પડ્યા. બધું એકદમ તૈયાર કરીને બ્રેકફાસ્ટ કરવા ગયા. ત્રણ દિવસ દરમ્યાન અહીં અમને ભરપૂર ખવડાવવામાં આવ્યું હતું. એમાં કોઈ જાતની કસર કરવામાં આવી ન્હોતી. અમારા પરિવાર સિવાય બીજા પણ બે-ત્રણ ગુજરાતી ગ્રુપ ત્યાં હતા. ગુજરાતી દુનિયાના ગમે તે છેડે જાય એને ગુજરાતી વાનગીઓની યાદ તો આવવાની જ. ત્યાં અનેક વાનગીઓના રસથાળ પીરસવામાં આવતો હતા. તેમ છતાં મને થોડી ગુજરાતી વાનગીઓની યાદ આવતી હતી. મેં ગઈકાલે સવારે Seagull Restaurantના મેનેજર ફ્રાન્સીસ ડિકોસ્ટાને જો શક્ય હોય તો થોડી ગુજરાતી વાનગી બનાવવા વિનંતી કરી હતી. મેં એને એક-બે ગુજરાતી વાનગીના નામ પણ કહ્યા હતા. કેવી રીતે બનાવવું તે અંગે એ મામી પાસે જાણકારી મેળવી ગયો હતો. એના પ્રામાણિક પ્રયત્નો હોવા છતાં બીજી તો કોઈ ગુજરાતી વાનગી શક્ય ન્હોતી બની. પણ ગઈકાલે રાત્રે એણે અમારા માટે ખીચડી-કઢી બનાવી હતી. અમે આજે જવાના હતા તે જાણીને ફ્રાન્સીસ ડિકોસ્ટા અમને મળવા આવ્યો. અને અમને સફર માટે શુભેચ્છા આપી.

બ્રેકફાસ્ટ કરીને અમે બધો સામાન રૂમમાંથી ખાલી કરાવી રીસેપ્શન કાઉન્ટર પાસે બેઠા. ૧૧.૦૦ વાગ્યે અમારે નીકળવાનું હતું. અમારા હાથ પરથી લીલા રંગનો Wrist Band કાઢી લેવાયો. ૧૧.૦૦ વાગ્યે અમે ગાડીમાં ગોઠવાયા અને Dona Sylvia અને Cavelossim Beachને “આવજો” કહીને ગોવા એરપોર્ટ જવા નીકળ્યા. લગભગ ૪૫ મિનીટના ડ્રાઈવ પછી ગોવા એરપોર્ટ પર પહોંચ્યા. બેગનું ચેકિંગ કરાવ્યું અને અમારું ચેકિંગ પણ કરાવ્યું. હવે હેન્ડબેગ બાકી હતી. બાકી બધાની હેન્ડબેગ તો ફટાફટ ચેક થઈ ગઈ પણ મારી બેગ અટકાવાઈ. ફળ વગેરે કાપવા માટે મેં હેન્ડબેગમાં નાનકડું ચપ્પુ રાખ્યું હતું તેનો વાંધો હતો. મેં ચપ્પુ કાઢીને સિક્યુરીટી ઓફિસરને આપી દીધું. ત્યારે મને આગળ વધવાની લીલી ઝંડી મળી. અમારે C2 ગેઈટથી જવાનું હતું. એટલે પહેલા માળે પ્રતીક્ષાખંડમાં જઈ ગોઠવાયા. અમારી Indigo Flight No. 6E 275નો ઉપડવાનો સમય ૧૩.૪૫નો હતો. મુંબઈથી Indigoનું વિમાન મુસાફરોને લઈને આવ્યું. અને તમામ મુસાફરો ઉતર્યા તે પછી થોડીવાર રહીને અમને વિમાન તરફ પ્રસ્થાન કરવા જણાવાયું. વિમાન નજીકમાં જ હતું એટલે ચાલીને જ ત્યાં લઈ જવામાં આવ્યા. અને અમે વિમાનમાં ચઢ્યા. મારી સીટ બારી પાસે હતી. બીજી બે ફ્લાઈટ આવવાનો સમય થયો હોવાથી રન-વે ખાલી ન્હોતો. થોડીવાર રાહ જોવી પડી. બન્ને ફ્લાઈટ આવી ગઈ એટલે Indigoએ મુંબઈ તરફ ઉડાન ભરી. મને બારીમાંથી જોવાની બહુ મજા પડી. સૂર્યના પ્રકાશમાં ચમકતું દરિયાનું પાણી ખૂબ જ સરસ દેખાતું હતું. વાદળોની ઉપર જ્યારે વિમાન પહોંચ્યું ત્યારે વાદળો હિમાલયની પર્વતમાળા જેવા દેખાતા હતા. મેં મારા મોબાઈલથી ફોટોગ્રાફસ લીધા. ૫૦ મિનીટની હવાઈ સફર બાદ અમે મુંબઈ પહોંચ્યા.