શ્રાવણ વરસે સરવડે
નદિયું જળબંબોળ
કાંઠે બેસી કુંવારકા,
નહાતી માથાબોળ.
કુંવારકાના રૂપને
માણે એક જુવાન
જળમાં તરતી માછલી
શી રમણી છે બેધ્યાન.
પગમાં પહેરી ઝાંઝરી
છમછમ છમછમ થાય
શ્રાવણિયા તડકા પરે,
ચળકે કૂણી કાય.
જુવાન હસિયો ઝરુખડે,
કુંવારકાને જોઈ
કુંવારકાયે જુવાનને
ભીને લુગડે મોહી.
પરભવ કેરી પ્રીતના
ટહુકી ઊઠ્યા મોર
આજ મળી ગ્યાં આભ પરે
ચંદ્ર ને ચકોર….
(યોગેશ પંડ્યા)
vaah, khub sneh sabhar rachna
bhinjai javayu
vaah, khub sneh sabhar rachna
bhinjai javayu
sundar poem.
sundar poem.