આભનો દરિયો તરીને રોજ સૂરજ આથમે છે,
પાંદડાં માફક ખરીને રોજ સૂરજ આથમે છે.
.
રોજ ઊગીને સજા એ ડૂબવાની ભોગવે છે,
તોય પણ હાથે કરીને રોજ સૂરજ આથમે છે.
.
આગ વરસાવે બપોરે, એ જ પાછો સાંજ વેળા,
સાવ ઝીણું ઝરમરીને રોજ સૂરજ આથમે છે.
.
ગાઢ સગપણ તોડવું પણ એમ તો સહેલું નથી કૈં,
વાદળોને કરગરીને રોજ સૂરજ આથમે છે.
.
તારવે છે એક મોટું તથ્ય એ હળવે રહીને,
પાંગરીને-ઊછરીને રોજ સૂરજ આથમે છે.
.
( નીતિન વડગામા )
સુંદર ગઝલ.
સુંદર ગઝલ.
શ્રી નીતિનભાઇની સુંદર અર્થસભર ગઝલ,
જોકે સૂરજનું વાદળોને કરગરીને આથમવું-અંગતરીતે જરા કઠ્યું…!
કવિ એ કલ્પનમાં કરગરીને-સિવાયનો કાફિયા બ-ખૂબી આપી શકે એટલા સધ્ધર-સક્ષમ છે જ.
અલબત્ત ગઝલ બહુજ ગમી.
શ્રી નીતિનભાઇની સુંદર અર્થસભર ગઝલ,
જોકે સૂરજનું વાદળોને કરગરીને આથમવું-અંગતરીતે જરા કઠ્યું…!
કવિ એ કલ્પનમાં કરગરીને-સિવાયનો કાફિયા બ-ખૂબી આપી શકે એટલા સધ્ધર-સક્ષમ છે જ.
અલબત્ત ગઝલ બહુજ ગમી.