.
પક્ષી ઉદાસ છે
એની નાની
એને કહ્યા કરતી હતી,
“અહીંથી એક છલાંગ દૂર
વૃક્ષ છે
ડાળીઓથી જોડાયેલી ડાળીઓ છે
આપણે પેઢીઓથી
અહીંની જમીનને હાથના પંજાથી ઉથલાવી-પુથલાવીને
શોધતાં રહ્યાં અન્ન
વૃક્ષ પણ આપતાં રહ્યાં
છાંયો, અન્ન અને આશરો
આપણે મળીને ખૂબ તોફાન મસ્તી કરતાં
ગીત ગાતાં
જ્યાં જગા મળે ત્યાં બેસી જતાં
એ જ જગાને પોતાની બનાવી લેતા”
.
પક્ષી ઉદાસ છે
.
વીજળીના તાર પર બેઠેલું
નાનીની વાતો
એના માથામાં
ફિરકીની જેમ ઘૂમે છે
એની આંખ સામે
લોખંડ-ઈંટોના જંગલ નીચે
દબાઈ ગયેલા ધરતીના કણ
પક્ષી પોતાનાં બચ્ચાંને પોતાની સાથે
ખોવાયેલી ધરતીનું
ગીત ગાવાનું કહે છે
બચ્ચાં ચૂપ છે
પક્ષી ઉદાસ છે.
.
( જગતાર જીત, અનુ. સુશી દલાલ )
.
મૂળ રચના : પંજાબી
Very True…Nice Words.
Very True…Nice Words.
સુંદર રચના !
સુંદર રચના !