.
(૩)
જેને જણસ સમજી જાળવ્યો’તો
જિગર સમીપે
એક દિવસ ખબર પડી
હતો એ કોલસો.
.
પછી જણસની જગ્યા
તેં લીધી ને
તું જણસ, હું કોલસો.
.
મને જ અજવાળતો
તાપણું થઈ ગયો.
.
.
(૪)
બારી તો ખુલ્લી જ હતી
આખા જન્મારાથી
અને બારણાંય ખુલ્લાં ફટાંક.
.
તને બોલાવવાનું ન મને સૂજ્યું
ન તને આવવાનું.
ઘર આખું શું કામનું ?
અતિથિ વગર ?
બારી શું કામની
પંખી વગર ?
બારણું શું કામનું
તારા પગરવ વગર ?
.
હું નથી છતાં છું
તારી રાહ જોતો
બારી જેવો.
.
( રાજેન્દ્ર પટેલ )
ખૂબજ સુંદર !