સૂરજને જોવાની તાલાવેલીમાં
આખી રાત જાગીએ
ને પછી
સૂરજ વગરનું સવાર પડે !
આખી રાત
આકાશના મધપૂડાને નિચોવ્યા કરીએ
મધમાખોના ડંખ સહીએ
ને પછી સવારમાં
કાણો પડિયો ચાટવા મળે !
પંખીને પામવા
પહેરેલું વસ્ત્ર નાખીએ
ને
ભાયગ આગળ ભોંઠા પડીએ !
જિંદગીને ખભે બેસાડીને
જાળવી જાળવી ચાલીએ
ને ચાલી ચાલી આવીએ
આખરે તો
એક નાજુક ટેકે ટેકવાઈ રહેલી
મરણની ભેંકાર ભેખડ ઉપર !
આપણી ધારણાઓની ધાર
વારે વારે વાગ્યા કરે
ને આપણે
લોહીલુહાણ…લોહીલુહાણ…
( જયન્ત પાઠક )
સરસ રજૂઆત – સુંદર રચના !
સરસ રજૂઆત – સુંદર રચના !