ચાંદરણા (૧૨) – રતિલાલ ‘અનિલ’

પ્રેમ એ પોતીકી ગલી છે, નેશનલ હાઈવે નથી.

 .

પ્રેમમાં મગજ બંધ પડે છે અને હૃદય ચાલે છે.

 .

પ્રેમમાં પ્રોમિસરી નોટ, વટાવવા માટેના ચેક થઈ જાય છે.

 .

‘રમણી’થી વિસ્તરીને ‘રમણીય’ થઈ જાય તે પ્રેમ !

 .

જે સ્વયં ઉગવો જોઈએ, જેને આરોપવો પડે તે પ્રેમ નથી !

 .

આકૃતિ સ્થિર હોય પણ પડછાયા લાંબા ટૂંકા થાય તે પ્રેમ !

 .

યુવાનીમાં પ્રેમ ઊગે એ ભરબપોરે બીજો સૂર્ય ઊગવાની ઘટના !

 .

ગીતામાં પ્રેમપત્ર છુપાવી રાખવાથી તેને ‘આધ્યાત્મિક રક્ષણ’ મળે છે !

 .

યૌવન કાળે ઉઘડતો વિસ્મયલોક તે પ્રેમ !

 .

ઉદાર પ્રેમ જાણે છે : પ્રત્યેક પથ્થરમાં મૂર્તિ બનવાની શક્યતા ન હોય !

 .

પ્રેમના પાઠ ભણવામાં માસ્તરની ગેરહાજરી અનિવાર્ય.

 .

પ્રેમ એવી ‘એર’ છે, જે માણસની ‘કન્ડિશન્ડ’ નક્કી કરે છે.

 .

‘મોઢામોઢ થતાં પ્રેમ’ને આ ટિખળી ભાષા ‘ચૂંબન’ કહે છે !

 .

પ્રેમ એ એકલા જવાની ‘દિશા’, અને સાથી સાથે પાછા ફરવાનો માર્ગ છે.

 .

આભલામાં પોતાનું પ્રતિબિંબ જોવાથી સૂર્ય અને પ્રેમ નાના થઈ જતા નથી !

 .

પ્રેમ દુર્વાસા નથી, છતાં એ પણ એપોઈન્ટમેન્ટ લીધા વિના જ આવે છે !

 .

આંતરમન ક્યારેક સ્વપ્નમાં એક ચહેરાની પરેડ યોજે છે !

 .

‘ગમન-આગમન’ તો પ્રેમના પગરવના ‘આરોહ અવરોહ’ હોય છે !

 .

જુદા જુદા ક્લોઝઅપો જ પ્રેમની સંપૂર્ણ છબિ રચે છે.

 .

પ્રેમ એક એવો સ્પર્શવાદ છે, જે સ્મૃતિ બની જાય છે.

 .

( રતિલાલ ‘અનિલ’ )

 

Share this

2 replies on “ચાંદરણા (૧૨) – રતિલાલ ‘અનિલ’”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.