આ સમગ્ર વિશ્વ તારું છે તો અમે કેમ તારા નહીં ? તારા પરનો અમારો અધિકાર ચૂકવા માગતા નથી. તારા દરિયામાં મારે માછલી થઈને તરવું હોય તો હું પરવાનગી લઈશ નહીં. તારા વૃક્ષ પર મારે પંખી થઈને ટહુકવું હોય તો હું તને પૂછીશ નહીં. તારા હોઠ પર હું પ્રકટીશ સ્મિત થઈને અને ગીત થઈને. મારે તો કોઈક ને કોઈક રીતે, કોઈક ને કોઈક રૂપે તારી સાથે રહેવું છે, જીવવું છે. ફૂલ અને ફોરમની જેમ, આકાશ અને વાદળની જેમ. તારે ક્યારેક વીજળીની જેમ દર્શન આપવાં હોય તો આપજે. હું ધરતી છું-તું વરસાદ થઈને આવ. તરસવાનો અને વરસવાનો આપણો સંબંધ સનાતન છે. હું તરણું થઈને પણ આકાશના સિતારા સામે મીટ માંડી શકું છું અને વાત કરી શકું છું, મારી આ અગાધશક્તિ એ તારી કૃપાનું જ પરિણામ.
.
એક દિવસની વાત છે-પણ આ માત્ર એક દિવસ પૂરતી નથી. હું તો મારે બેઠો હતો મારા ઘરના હિંડોળે. મનમાં તારું સ્મરણ ધૂન મચાવતું હતું. ઓચિંતાનું જ ક્યાંકથી ઊડતું ઊડતું મોરપિચ્છ મારી બાજુમાં જ આવ્યું. મને થયું કે આ કેવો ચમત્કાર કે તારું નામ મારા મનમાં અને તું છે મારી જ પાસે. એના સંકેતરૂપે આ મોરપિચ્છ. તું પણ અમને યાદ કરે છે એવું કહેવાની તારી આ રીત તો નથી ને ! માણસ આટલા ઊંડાણપૂર્વક જીવે તો એને ક્યાંકથી ને ક્યાંકથી તારા હોવાપણાની પ્રતીતિ મળે છે. એટલે જ કહું છું કે આ એક દિવસની વાત છે-પણ આ વાત માત્ર એક દિવસ પૂરતી નથી.
.
( સુરેશ દલાલ )