આમ તો
મને ઘણું યાદ રહે છે,
તારી સાથે કરેલી વાતો,
આપણે પહેલી વાર મળેલાં ત્યારે તેં પહેરેલા શર્ટનો રંગ,
આપણો પહેલી વારનો ઝગડો
ઘણું બધું…
અને લગભગ બધું જ.
આપણે પહેલી વાર એક કોનમાં આઇસક્રીમ શેર કરેલો પછી વરસાદ
પડેલો,
મારા હાથમાં ગુલાબનું ફૂલ મૂકી તેં મને પૂછ્યું હતું, ‘હવે કશું કહેવાની જરૂર
ખરી ?’
અને મારી રિસ્ટવોચનો સમય અટકી ગયેલો.
મને બધું જ યાદ છે હજી પણ,
એવું ને એવું જ…
ઘણી વાર તને મળવાની ઝંખના તીવ્ર બનતી હોય ત્યારે
મારી અંદર આ બધું ઝળહળી ઊઠે,
મારી અંદર જ વરસાદ થાય તારો…
હું ભીની થઈ જાઉં આખેઆખી ત્યાં સુધી વરસે તું,
હું આંખો બંધ કરી લઉં,
અને સળવળે કશુંક અંદર…
તું સ્પર્શે અને પછી થાય એવું જ કંઈક…
હું પથારીએ પડું, એવી ને એવી જ…ભીનીને ભીની
અડધી રાત્રે તું વરસતો બંધ થઈ ગયો હોય અને
હું અચાનક જાગી જાઉં,
બધું કોરું-સૂકું કરું
એ પહેલાં તો
તું કવિતા થઈ કાગળે અવતરી ચૂક્યો હોય
અને હું તો રહી ગઈ હોઉં
એવી ને એવી જ,
ભીની !!
.
( એષા દાદાવાળા )
चलो तुम कुछ ऐसा करो….
चांद से थोड़ी सी मट्टी लो…
फिर इस के दो बुत बनाओ..
एक तुम जैसा.
एक मुझ जैसा ..
फिर एसा करो…
इन बूतो को तोड़ दो..
फिर मट्टी को गूथ लो..
फिर से इस के दो बुत बनाओ…
तुम में कुछ कुछ मैं रह जाऊ..
मुझ में कुछ कुछ तुम रह जाओ…!!!
चलो तुम कुछ ऐसा करो….
चांद से थोड़ी सी मट्टी लो…
फिर इस के दो बुत बनाओ..
एक तुम जैसा.
एक मुझ जैसा ..
फिर एसा करो…
इन बूतो को तोड़ दो..
फिर मट्टी को गूथ लो..
फिर से इस के दो बुत बनाओ…
तुम में कुछ कुछ मैं रह जाऊ..
मुझ में कुछ कुछ तुम रह जाओ…!!!