વાયડા અક્ષર ને કાચા આંકડા આવડું મીંડું પચાવી જાઉં છું
ચોપડી ને ચોપડા પાધર થયા, શબ્દનું ઘર હલબલાવી જાઉં છું
.
બારણે તાળું તમે ચીતરી દીધું કાળજે પકવેલ પાકા રંગથી
બાર વર્ષે ઘેર આવું ને તમે ખોઈ બેઠાં છો એ ચાવી, જાઉં છું
.
હું વસંતોના ભરોસે આ ક્ષણે ખૂબ ખોદું છું સ્વયંને ખંતથી
તે પછી ખુદને સમેટી બીજમાં આપના કૂંડામાં વાવી જાઉં છું
.
દશ દિશાઓ હોય જેનો દેશ તે, હોકાયંત્રો શું કરે આ પક્ષીઓ
જ્યાં મૂકું જ્યારે મૂકું હું આંગળી, ધ્રુવનો તારો બતાવી જાઉં છું
.
એક ચપટી સતના નામે, યાદ કર, નાકની દાંડીએ ચાલ્યું’તું કોઈ
આ સબૂરીની ક્ષણે, સાબરમતી, હું તને દર્પણ બનાવી જાઉં છું
.
કોઈને હું ઓળખું ના પાળખું, લેશ ઓળખતું નથી કોઈ મને
આજ હું સરિયામ મક્તામાં અહીં નામ મારું આમ ચાવી જાઉં છું
.
( હરીશ મીનાશ્રુ )
saras
saras
sundar !
sundar !