૧.
અકાળે યાદ આવી જાય
બાળપણ તો
હડી કાઢતો મૂઠી વાળી
આવી ચડે રસ્તો ગામને પાદર.
૨.
મૃગજળ પાછળ દોડતો રસ્તો
ખોવાઈ ગયો રણની રેતીમાં.
૩.
ગુલમહોરની ખોજમાં
રસ્તો દિ’ આખો રઝળ્યા કરે
શહેરની ગલીઓમાં.
૪.
બુદ્ધ ક્યારેક નગરમાં પાછા ફરશે
એ આશાએ રસ્તો પૂનમની રાતે
જોતો રાહ યુગોથી.
૫.
આમ એકાએક નગર છોડી
હું ચાલ્યો નહીં જાઉં,
ક્યાં બન્યો છે ઘરથી કબર સુધી
મારા સ્વપ્નો રસ્તો !
( પ્રીતમ લખલાણી )