ભટકું કદાચ તો પણ એ સાચવી લે જ,
અટકું કદાચ તો પણ એ સાચવી લે જ.
હદથી વધુ સમસ્યા પીવાની ટેવ છે ને,
લથડું કદાચ તો પણ એ સાચવી લે જ.
ધગ ધગ થતા સમયને હું બાથ ભરી લઉં કે,
પકડું કદાચ તો પણ એ સાચવી લે જ.
જોવામાં એટલો હું તલ્લીન હોઉં ત્યારે,
સળગું કદાચ તો પણ એ સાચવી લે જ.
ખેંચાણ હર તરફથી વચ્ચે હું સ્થિર છતાંયે,
છટકું કદાચ તો પણ એ સાચવી લે જ.
હું શું કરું આ સઘળા દુ:ખને ગમું ને દુ:ખથી,
બટકું કદાચ તો પણ એ સાચવી લે જ.
માટે જ ત્યાં ઉગું છું જાણું છું મૂળમાંથી-
ઉખડું કદાચ તો પણ એ સાચવી લે જ.
તળ હો કે ટોચ કાયમ હું મોજથી રમું ને-
ગબડું કદાચ તો પણ એ સાચવી લે જ.
સહેલું નથી ગઝલની સામેય પણ ફરકવું,
અડકું કદાચ તો પણ એ સાચવી લે જ.
( કૃષ્ણ દવે )