લીલોતરીથી લથપથ આંગણ ખોવાયું છે,
મારા ઘરમાં મારું સગપણ ખોવાયું છે.
હા, ખોવાયું છે સંભારણ ખોવાયું છે,
બા-બાપુજી તેમ જ બચપણ ખોવાયું છે.
આ ફ્લેટ તળે દાટ્યો નથી ને કોઈ ચબૂતરાને ?
પંખીથી આજે એનું ચણ ખોવાયું છે.
મળી જાય જો ક્યાંક તો અમને કહેજો મિત્રો,
ઈચ્છાઓથી એનું ઘડપણ ખોવાયું છે.
હસવાનું ભૂલીને એ કેમ રડ્યા કરે છે ?
આંખોથી એનું બંધારણ ખોવાયું છે ?
અમથા અમથા મળી આપણે શું કરશું અહીં,
મળવા માટે હતું એ કારણ ખોવાયું છે.
ચાલ હવે ઓ જીવ અહીંથી ચાલ્યા જઈએ,
મારાથી શ્વાસોનું ઈંધણ ખોવાયું છે !
( જિતેન્દ્ર પ્રજાપતિ )