ત્યારે હું છોકરાં મામાને ત્યાં જાય
એમ વારતાઓ પાસે જતો
હું કીડીને પૂંઠે પૂંઠે
શિકારી પાસે જતો
ને તીરને આમ
ને કબૂતરને તેમ જતાં નિહાળતો.
હું કાગડાને કૂંજામાં કાંકરા નાખવા લાગતો
હું સતને ત્રાજવે તોળતી પેલી બિલાડીની પૂંછડીને પણ તાકી રહેતો
હું પેલા રાજાને પણ જોતો
જે ઝાડ ઓથે સંતાઈને
રસ્તા વચ્ચેનો પથ્થર
કોણ ઉપાડે છે
એની રાહ જોતો.
આજે મને થાય છે:
એ પથ્થર મેં કેમ ન’તો ઉપાડ્યો ?
મને લાગે છે કે હવે મારે કાશીએ જઈને કરવત મુકાવવો જોઈએ.
( બાબુ સુથાર )