એ જ માળા, એ જ મણકા, એ જ ભણવાનું હતું,
અર્થ એથી નવ સર્યો, ભલે ને ભણવાનું હતું!
દુ:ખ છે કે દાખલો ખોટો પડી ઊભો રહ્યો,
રીત એની એ જ, કારણ ભૂલ પડવાનું હતું.
એક પછી એક અવઢવે પૂરું થવા દીધું નહીં,
જે હૃદયના ભાવથી, એક મંદિર ચણવાનું હતું!
જ્યાં પ્રેમ છે ત્યાં સર્વ વાતનો સાર પણ આવી ગયો,
પ્રેમમાં હંમેશ ચઢવાનું ને પડવાનું હતું.
આ લોહીના સંબંધમાં આખર શું ખોવાનું હતું ?
હું મને પૂછતો રહયો ને દિલને બળવાનું હતું!
હું ધારતો’તો હાસ્યથી નિષ્પન્ન કશું થૈ જાય તો,
પણ સિકલ બોલી ઊઠી કે ખૂબ રડવાનું હતું!
( પ્રફુલ્લ પંડ્યા )