वो कमज़ोर थी,
फिर भी काफी रफ्तार से
सीढियां चढ़ रही थी ।
सांसे फूलने लगी थी।
माथे पर था घाव।
मैंने कहा” रुको, तुम्हारा घाव गहरा है ” ।
वो बोली “ये अब पक चुका है” !!!
वार्ड में ले जाते हुए मैंने देखा,
आंचल के नीचे उभर आया है कोई गुब्बारा।
उसके फल स्वरूप
आंखो में था दर्द और
महीनों का इंतजार ।
सच मुच
उसका घाव पक चुका था ।
मै वार्ड के बाहर ही ठहर गई ।
उसकी चिंखो में
मेरा काजल बह गया ।
जीव से जीव पैदा कर
आंखो में छलक उठा संतोष,
जहां रहता था दर्द और इंतजार ।
घाव से निकला पीला पस ।
बच्चे को दुनिया दिखाते
बह गया लाल खून,
फिर बहने लगी वक्षस्थल से सफेद धार ।
फटी साड़ी में भी उसकी सुंदरता उभर आई,
जैसे बहार आई ।
चंद रुपए हाथों में थमाते हुए
मैंने कहा ” होली मुबारक” ।
__( स्त्री स्वयं रंगो का उत्थान है।)
– हिना आर्य
હોળી મુબારક
મેં એને જોઈ ત્યારે
એ કેરવાઈ ગયેલી
તો પણ ખાસ્સી ઝડપથી
માથે પડેલા ઘા સાથે હાંફતી હાંફતી
દાદર ચડી રહી હતી.
મેં કહ્યું,” અલી , થોભ, તારો ઘા તો ઊંડો છે.
ત્યારે એ બોલી,” એ તો હવે પાકીને વકરી ગયો છે.”
એને વોર્ડમાં લઈ જતી વખતે
મારી અનુભવી નજરે
એનાં પાલવે ઢંકાયેલાં પેટનો ઉભાર પારખી લીધો .
જેનાં ફળસ્વરૂપે આંખોમાં દર્દ અને
મહીનાઓનો તલસાટ ડોકાઈ રહ્યો હતો.
સાચેસાચ જ એનો ઘા ફદફદી ગયો હતો.
હું તો વોર્ડની બહાર જ થંભી ગયેલી.
એની ચીસોથી મારાં કાજળની ધારા વહી ગઈ.
એક જિંદગીએ બીજી જિંદગીને જન્મ આપતાં હવે
આંખોનાં દર્દ અને તલસાટની જગ્યા
માતૃત્વના આનંદે લઈ લીધી હતી .
ઘાવમાંથી નીકળ્યું પીળચટ્ટું પરું અને
બચ્ચાંને દુનિયાનું દર્શન કરાવતાં
વહી રહ્યું હતું રાતું લોહી .
તો પયોધરેથી ધવલ અમૃતધારા.
તરડાઈ ગયેલી સાડીમાંથીયે ડોકાઈ રહ્યું હતું એનું સૌંદર્ય.
જાણે વાસંતી દર્શન.
એની હથેળીએ થોડાં રૂપિયા થમાવતાં
મેં કહ્યું ,’હોળી મુબારક ‘
સ્ત્રી પોતે જ મેઘધનુષી રંગોની જનની છે.
.
( હિના આર્ય, ભાવાનુવાદ : બકુલાબેન દેસાઈ ઘાસવાલા )