वो कमज़ोर थी,
फिर भी काफी रफ्तार से
सीढियां चढ़ रही थी ।
सांसे फूलने लगी थी।
माथे पर था घाव।

मैंने कहा” रुको, तुम्हारा घाव गहरा है ” ।
वो बोली “ये अब पक चुका है” !!!

वार्ड में ले जाते हुए मैंने देखा,
आंचल के नीचे उभर आया है कोई गुब्बारा।
उसके फल स्वरूप
आंखो में था दर्द और
महीनों का इंतजार ।

सच मुच
उसका घाव पक चुका था ।
मै वार्ड के बाहर ही ठहर गई ।
उसकी चिंखो में
मेरा काजल बह गया ।

जीव से जीव पैदा कर
आंखो में छलक उठा संतोष,
जहां रहता था दर्द और इंतजार ।

घाव से निकला पीला पस ।
बच्चे को दुनिया दिखाते
बह गया लाल खून,
फिर बहने लगी वक्षस्थल से सफेद धार ।
फटी साड़ी में भी उसकी सुंदरता उभर आई,
जैसे बहार आई ।

चंद रुपए हाथों में थमाते हुए
मैंने कहा ” होली मुबारक” ।

__( स्त्री स्वयं रंगो का उत्थान है।)

– हिना आर्य

 

 

 

 

 

स्त्रियाँ खेलती हैं होली
नज़रें झुकाएं
पल्लू में आँचल सहेजती
भयाकुल हिरनी-सी होली के दिन
वे हो जाती हैं रंगों में विलीन
जैसे रंग होते हैं पुष्पों में
वे बन जाती हैं सुगन्ध
और बहने लगती हैं बयार के साथ
वे जानती हैं अपना दायरा
और पुरुषों का मिजाज़
साल में एक बार ही सही
स्त्रियाँ देती हैं परीक्षाएं सीता की तरह होली खेलते हुए।

स्त्रियाँ खेलती हैं होली
जैसे ब्रह्मांड में घूमती है धरती
साल दर साल सूरज की परिक्रमा करती हुई
करते हुए सृष्टि का भरण

टूटते हैं तारे
पास से निकल जाते हैं कितने ही उल्का पिंड
झाँक लेता है सूरज पैनी निगाह से
बर्फ जमें तुम्हारे उत्तुंग ध्रुवों पर
घूमती रहती है धरती

थोड़ा तिरछा होने पर भी
धरती जानती है अपना अनुशासन
और सूरज का उत्ताप
उसके आँचल में भी उबलता है लावा
आते हैं भूचाल
उछाल भरता है
हृदय का जल आकाश की ओर

पल्लू में बाँध कर सारा झंझावात
धरती खेल रही है होली
सूर्य, चन्द्र और सभी नक्षत्रों के बीच
किसी स्त्री की तरह

जैसे स्त्रियाँ खेलती हैं होली
होली के दिन भी !!

(  राजेश्वर वशिष्ठ )

 

શું ફૂલ પ્રેમ છે ? ના રે ના

તો શૂળ પ્રેમ છે ? ના રે ના

ડાળ ઉપર ફૂલના રખોપાઓ કરવામાં શ્વાસ બધા ખર્ચવાની ગેમ છે

એ જ પ્રેમ છે

મારી છાબડીને ફૂલોથી રોજ ભરું છું

તને ફૂલોથી ઝાઝેરો પ્રેમ કરું છું

.

શું તાપ પ્રેમ છે ? ના રે ના

શું ઝાડ પ્રેમ છે ? ના રે ના

ઝાડવાએ પાડેલા છાંયડામાં બેઠેલી છોકરીની આંખમાં જે રહેમ છે

એ જ પ્રેમ છે

મારા ખોબલામાં છાંયડાઓ રોજ ભરું છું

તને છાંયડાથી ઝાઝેરો પ્રેમ કરું છું

.

શું હાથ પ્રેમ છે ? ના રે ના

શું મૌન પ્રેમ છે ? ના રે ના

મૌન થઈ પ્રાર્થનામાં હાથ બે જોડીને આંખેથી છલકાતો ડેમ છે

એ જ પ્રેમ છે

મારી આંખોને જળથી હું રોજ ભરું છું

તને ગંગાથી ઝાઝેરો પ્રેમ કરું છું

.

શું વાત પ્રેમ છે ? ના રે ના

શું સાદ પ્રેમ છે ? ના રે ના

ટોળાની વચ્ચે પણ છાનકા ઈશારામાં આંખેથી પૂછે કે કેમ છે

એ જ પ્રેમ છે

તારી વાતોથી મારું આકાશ ભરું છું

તને તારાથી ઝાઝેરો પ્રેમ કરું છું

.

( મુકેશ જોશી )

પોતાની પર્તો ખોલી

હું એક પીડાને પામી

.

-હવે ?

.

હવે સળગવું નથી, વળગવું નથી

અટકવું નથી, છટકવું નથી

પીડાની આંગળીઓ પર આમ લટકવું નથી

નસમાં વહેતા ગરમ લોહીમાં

ઈચ્છાઓના લઈ પરપોટા

અહીંથી ત્યાં ને ત્યાંથી ક્યાં

ક્યાંય ભટકવું નથી

.

પીડાની પર્તો ખોલું તો

કદાચ ખુદને પામું.

.

( સોનલ પરીખ )

પુસ્તક થશે પસ્તી અહીંયા ક્યારેક !
માણસ હશે વસ્તી અહીંયા ક્યારેક !

સાંભળ અહીં ગીતા અને રામાયણને !
પાવન હતી હસ્તી અહીંયા ક્યારેક !!

રમવું હવે કાયમ અહીં સત્તરમાં જ !
કરવા મળે મસ્તી અહીંયા ક્યારેક !

કાલે અધૂરી જે હતી ઈચ્છા આજ !
કરશે જબરજસ્તી અહીંયા ક્યારેક !

ત્યારે તરીને આવશે ઉપર જાત !
ભીતર બને સસ્તી અહીંયા ક્યારેક !

( રેખા જોશી )

સાંતા ક્લોઝ તો
મોટી ક્લબમાં આવે,
પાર્ટીઓમાં આવે,
ત્યાં તો….
કેક, પીઝા ને પાસ્તા હોય
બા, તું જ એકાદ રોટલી
ચૂલા ઊપર ચડાવ ને !
બા, તું એકવાર પાછી આવ ને !

.

બા, સફેદ મોજામાં
તારા જેવો સ્પર્શ
નથી વરતાતો,
રસોડામાં રોજ સવારે
ધીમું ધીમું,
એ પણ કેમ નથી ગાતો ?
બા, એને તો
ગુજરાતી પણ નથી આવડતું.
શું કરવી મારે
એની સાથે વાતો ?

.

બા, સાંતા ક્લોઝ તો
ફક્ત ગીફ્ટ આપે છે.
જો શક્ય હોય તો
થોડા આશીર્વાદ પણ
એની સાથે મોકલાવ ને !
બા, તું એક વાર પાછી આવ ને !

.

બા, સફેદ દાઢીમાં
તારા જેવું સ્મિત
કેમ નથી દેખાતું ?
એના ખોળામાં માથું મુકવાનું મન નથી થાતું.
બા, આ બાજુ
તલ શીંગની ચીકી ને
મમરાના લાડુ,
ને પેલી બાજુ
ચોકલેટની રેલમ છેલ.

.

બા, આ બાજુ તારા અવાજમાં
હજુ પણ ગુંજતા હાલરડા,
ને પેલી બાજુ જિંગલ બેલ.
બા, જિંગલ બેલની ટયુનમાં
એકાદ હાલરડું મોકલાવ ને !
બા, તું એક વાર પાછી આવ ને !

.

બા, સાંતા તારા જેટલો
ક્લોઝ તો ન જ આવી શકે.
એના થેલામાં એક વાર
તારી જાતને મોકલાવ ને !
બા, તું એક વાર પાછી આવ ને !

.

( ડૉ. નિમિત ઓઝા )