Tag Archives: કવિતા-અન્ય ભાષા

હું ગૌતમ નથી – ખલીલુર રહેમાન આઝમી

मैं गौतम नहीं हुं

 .

मैं गौतम नहीं हुं

मगर मैं भी जब घरसे निकला था

ये सोचता था

के मैं अपने ही आपको ढूंढने जा रहा हुं

किसी पेड की छांव मे मैं भी बैठुंगा

एक दिन मुझे भी कोई ज्ञान होगा

मगर जिस्म की आग

जो घर से लेकर चला था

सुलगती रही

घर से बहार हवा तेज थी

और भी ये भडकती रही

एक इक पेड जल कर राख हुआ

मैं ऐसे सेहरा में अब फिर रहा हुं

जहां मैं ही मैं हुं

जहां मेरा साया है

साये का साया है

और दूर तक

बस खला ही खला है !

.

હું ગૌતમ નથી

.

હું ગૌતમ નથી

પરંતુ હું પણ જ્યારે ઘેરથી નીકળ્યો હતો

એમ વિચારતો હતો

કે હું મને શોધવા જઈ રહ્યો છું

કોઈ વૃક્ષના છાયડામાં હું પણ બેસીશ

એક દિવસ મને પણ કોઈ જ્ઞાન લાધશે

પરંતુ દેહની આગ

જે હું ઘરેથી લઈને ચાલ્યો હતો

સળગતી રહી

ઘરની બહાર પવન સખત હતો

આગ વધુ ભડકતી ગઈ

એક એક વૃક્ષ બળીને રાખ થયું

હવે હું એક એવા રણમાં ફરી રહ્યો છું

જ્યાં હું જ હું છું

જ્યાં મારો પડછાયો છે

પડછાયાનો પડછાયો છે

અને દૂર સુધી

માત્ર અવકાશ છે

અવકાશ માત્ર !

.

( ખલીલુર રહેમાન આઝમી, અનુ. હનીફ સાહિલ )

One Art – Elizabeth Bishop

ebishop

The art of losing isn’t hard to master;
so many things seem filled with the intent
to be lost that their loss is no disaster,
.
Lose something every day. Accept the fluster
of lost door keys, the hour badly spent.
The art of losing isn’t hard to master.
.
Then practice losing farther, losing faster:
places, and names, and where it was you meant
to travel. None of these will bring disaster.
.
I lost my mother’s watch. And look! my last, or
next-to-last, of three loved houses went.
The art of losing isn’t hard to master.
.
I lost two cities, lovely ones. And, vaster,
some realms I owned, two rivers, a continent.
I miss them, but it wasn’t a disaster.
.
– Even losing you (the joking voice, a gesture
I love) I shan’t have lied. It’s evident
the art of losing’s not too hard to master
though it may look like (Write it!) like disaster.

 .

( Elizabeth Bishop )

.

અહીં પણ આ અગાઉ આ કવિતા પોસ્ટ થઈ છે..

http://www.poemhunter.com/poem/one-art/

http://www.poets.org/viewmedia.php/prmMID/15212

http://www.poetryfoundation.org/poem/176996

http://musingsfromthesofa.wordpress.com/2010/06/19/the-art-of-losing-elizabeth-bishop/

He Is More Than A Hero – Sappho

He is a god in my eyes-

the man who is allowed

to sit beside you-he

who listen intimately

to the sweet murmur of

your voice, the enticing

laughter that makes my own

heart beat fast. If I meet

you suddenly, I can’t

Speak-my tongue is broken;

a thin flame runs under

my skin; seeing nothing,

hearing only my own ears

drumming, I drip with sweat;

trembling shakes my body

and I turn paler than

dry grass. At such times

death isn’t far from me.

 .

( Sappho )

.

અહીં પણ આ અગાઉ આ કવિતા પોસ્ટ થઈ છે …

http://www.bopsecrets.org/gateway/passages/sappho.htm

http://www.sappho.com/poetry/sappho2.html

http://allpoetry.com/poem/8449347-He-is-more-than-a-hero-by-Sappho

તારી સાથે – કોનરાડ એઈકેન

તારી સાથે સાંભળેલું સંગીત સંગીતથી પણ કૈંક વિશેષ હતું

તારી સાથે માણેલો રોટીનો ટુકડો કોળિયાથી પણ કૈંક વિશેષ હતો.

હવે હું છું તારા વિનાનો, સાવ એકલવાયો

જે એક વખત સર્વ સુંદર હતું તે મરણ પામ્યું.

 

તારા હાથ એક વાર આ ટેબલને અને ચાંદીનાં પાત્રોને સ્પર્શ્યા.

અને આ પિયાલાને પકડતી જોઈ છે મેં તારી આંગળીઓ

આ બધી વસ્તુઓ તને યાદ નથી કરતી, પ્રિયતમા,-

અને છતાં તારો સ્પર્શ એના પર છે તે કદીયે જશે નહીં.

 

આ બધી વસ્તુઓને ઘૂમતી કરી છે તેં મારા હૃદયમાં

અને એના પર તારા હાથની અને આંખની કૃપા વરસી છે;

અને મારા હૃદયમાં આ તમામ તને હંમેશાં યાદ કરશે,

એક વાર એ બધાં તને જાણતાં હતાં, હે સુંદર અને સમજણી.

 

( કોનરાડ એઈકેન, અનુ. સુરેશ દલાલ )

આપણે એકબીજા માટે જ સર્જાયાં છીએ – મમતા કાલિયા

તેં અને મેં આપણા અણગમાઓની ચર્ચા કરી,

કેટલીક બાબતો ધિક્કારવામાં આપણે સરખાં ઊતર્યાં

અને દુશ્મનો વિશેના આપણા વિચારો પણ સરખા નીકળ્યા

કેટલું બધું સમીપનું સખ્ય લાગ્યું આપણ બે વચ્ચેનું !

તને હોટેલ તાજ, દહીંવડા અને

કુટુંબે ગોઠવી આપેલાં લગ્ન ગમતાં નથી,

એ જાણી હું હરખાઈ.

અને માપ વગરના કોથળા જેવા મારા કુર્તામાં

માઇનસ ફોરનાં ચશ્માં સાથે મને વૈતરું કરતી જોઈ

તું ખુશ થયો.

તેં કહ્યું, ‘રૂપાળી છોકરીઓને તું ધિક્કારે છે

તેઓ રસહીન, મૂરખી અને ચિબાવલી હોય છે.’

મેં કહ્યું, ‘અને રૂપાળા છોકરાઓ ?

આફતના પડીકા જેવા હોય છે તેઓ,

કાનની નીચે સુધી ખેંચેલી લાંબી કટ કરાવે છે બબૂચકો

અને નથી પડતો એમનો કોઈ પ્રભાવ.’

તેં કહ્યું, ‘ચાલ, આપણે પરણી જઈએ

જહન્નમમાં જાય દુનિયા.’

 .

( મમતા કાલિયા, અનુ. મહેશ દવે )

સૂરજ આથમે એ પહેલાં – આસ્ટ્રિડ એન્ડરસન

સૂરજ આથમે એ પહેલાં

હું મારો વગડાઉ ફૂલ જેવો હાથ

મૂકીશ તારા હાથની શ્વેત સૌમ્ય છાબમાં.

 .

અને બુલંદ-નાજુક-લજ્જાથી હું તને વીંટળાઈ વળીશ

જેમ દિવસ અને રાત વીંટળાઈ વળે છે

દિવસ અને રાતના વૃક્ષને.

 .

અને મારાં ચુંબનો જીવશે તારા ખભા પરના પંખીની જેમ.

 .

( આસ્ટ્રિડ એન્ડરસન, અનુ. સુરેશ દલાલ )

 .

મૂળ : નોર્વે

પ્રેમ સર્વસ્વ નથી – એડના સેન્ટ વિન્સેન્ટ મિલે

પ્રેમ સર્વસ્વ નથી: એ નથી અન્ન કે નથી જળ

નથી નિંદ્રા, નથી એ વરસાદથી રક્ષતું છાપરું;

વળી નથી એ તરતા જહાજનો કૂવાસ્તંભ એ લોકો માટે જે

ડૂબે છે અને તરે છે અને ડૂબે છે અને તરે છે ને

ફરી પાછા ડૂબે છે,

પ્રેમ ખીચોખીચ ફેફસાંને હવાથી ભરી શકતો નથી,

નથી એ લોહીને શુદ્ધ કરી શકતો, નથી કરી શકતો ભાંગેલા

હાડકાને સમુંસૂતરું

તોયે કેટલાયે લોકો મૃત્યુ સાથે દોસ્તી કરે છે

હું બોલી રહી છું એ દરમ્યાન કેવળ પ્રેમના અભાવે

કદાચ એમ પણ બને મુશ્કેલીના સમયમાં

પીડાથી જકડાયેલી અને છુટકારા માટે નિસાસા નાખતી કે

ઊણપથી પીડાતી હું મારા પર અંકુશ ન રાખી શકું.

શાંતિ માટે કદાચ તમારો પ્રેમ વેચવા હું દોરાઈ જાઉં.

ખોરાક માટે હું તમારાં આ રાત્રિનાં સ્મરણોનો સોદો કરું.

કદાચ એમ પણ બને. હું નથી ધારતી કે હું એમ કરું.

 .

( એડના સેન્ટ વિન્સેન્ટ મિલે – અનુ. જયા મહેતા )

 .

મૂળ : અમેરિકન

બુદ્ધિપ્રેર્યો ખુશમિજાજ – એલિઝાબેથ બેરેટ બ્રાઉનિંગ

ઈશ્વરના ઉમદા જગત વિશે

ખડેપગે તૈયાર છીએ ફરિયાદ કરવા આપણે.

ભૂખરાને કોરાકટ પેલા આકાશની ટોચ

ને તેના તળનીય પેલે પાર

આપણો આશાતંતુ લંબાતો ન હોત

તો કરુણાસ્વરે કહી શકત :

મુમુક્ષુ આતમની આસપાસ છે

નિયતિના અવરોધોની પાસ;

પણ મળે છે અવસર

વ્યાપક ને વેળાસર;

વેઠ્યા થોડા દિવસો, દુ:ખોના, ડંખોના

શાને તે માટે બનવું લાચાર ?

નિર્બળ હૃદય, સ્વસ્થ થા,

થોરની વાડ પાસે ગાતા ગાતા ચાલ્યા જતા

મોજીલા મુસાફરની જેમ, મારગે આગળ થા.

કડવી મળે વીશીમાં રોટી, તેથી શું ?

ને ઉઘાડા પગે વાગે અણિયાણા કાંકરા, તોયે શું ?

એટલું તો કહી શકાય ને :

‘આભાર ઈશ્વર તારો; રસ્તો બહુ ટૂંકો છે.’

 .

( એલિઝાબેથ બેરેટ બ્રાઉનિંગ, અનુ. મહેશ દવે )

झातयात ! – खलीलुर रहेमान आझमी

झातयात !

 .

जो मुझ पे बीती है

उस की तफसील मैं किसी से न कह सकुंगा

जो दुख उठाये हैं

जिन गुनाहों का बोझ सीने में ले के फिरता हुं

उन को कहने का मुझ को यारा नहीं है

मैं दूसरों की लिख्खी हूई किताबों में

दासतां अपनी ढूंढता हुं

जहां जहां सरगुझिस्त मेरी है

ऐसी सतरों को मैं मिटाता हुं

रौशनाई से काट देता हुं

मुझको लगता है

लोग ईन को अगर पढेंगे

तो राह चलते में टोक कर

मुझ से जाने क्या पूछने लगेंगे ?!

 .

( खलीलुर रहेमान आझमी )

 .

વ્યક્તિત્વ !

 .

જે મારા પર વીતી છે

તેની વિગત હું કોઈને નહીં કહી શકું

જે દુ:ખ ઉઠાવ્યા છે

જે અપરાધોનો ભાર છાતી પર લઈને ફરું છું

તે કહેવાનું મારામાં સામર્થ્ય નથી

હું બીજીઓના લખેલાં પુસ્તકોમાં

મારી કથા શોધું છું

જ્યાં જ્યાં મારી આપવીતી હોય છે

એવી પંક્તિઓને રદ કરું છું.

શાહીથી છેકી નાખું છું

મને થાય છે

લોકો એ વાંચશે તો

રસ્તે ચાલતા ટોકશે

મને ન જાણે શું શું પૂછશે ?!

 .

( અનુ : હનીફ સાહિલ )

Welcome, My Woman ! – Nizzim Hikmet

Welcome, My Woman !

 .

Welcome, my dear wife, welcome !

You must be tired :

How can I wash your little feet ?

I have neither a silver basin nor rose water.

You must be thirsty :

I have no iced sherbet to offer you,

You must be hungry :

I cannot give you a banquet

Laid on white embroidered cloth-

My room is as poor as my country.

 .

Welcome, my dear woman, welcome !

Soon as you stepped into my room,

The forty-year-old concrete became grass;

When you smiled

The iron bars of the window blossomed with roses;

When you wept

My hands were filled with pearls.

My cell has become as rich as my heart

As bright as liberty.

Welcome, my own, welcome, welcome !

 .

( Nizzim Hikmet )

 .

( Original language : Turki )