એનો ફોન!
એનો અવાજ!
આખો મારો વાસ
-મારો અસબાબ અધ્ધર પગે!
આંગણાંએ ખોલી દીધા દરવાજા!
ઊંબરાએ ઉઘાડી દીધાં દ્વાર…
બારીઓ ય ખુલ્લી ફટાક…
ગોખે ગોખે આંખ…
શય્યાના આકાશમાં એક્કેય નહીં વાદળી…
સ્વચ્છ રાત્રિ!
નરી છલોછલ ચાંદની!!
ચાંદ તો પછી દૂર ન હોય…
હોય આટલામાં જ-નજીકમાં…
મેં ચિત્તને કહ્યું: ચકોર થા
પણ એણે તો
ઘરની ઊંચી અટારીએ ચડી
કરવા માંડ્યું છે કા…કા…
એ જ આવશે,
એ જ!!
( ચંદ્રકાંત શેઠ )
કેવું અદભુત કાવ્ય! આફરીન…
કેવું અદભુત કાવ્ય! આફરીન…