દરિયાના પાણીની છાલક લાગેને પછી દરિયો ભરાય મારી આંખમાં,

દરિયા જેવો હું પછી દરિયો થઈ જાઉં અને મોજાંઓ ઉછળે છે હાથમાં.

લીલ્લેરાં સપનાંઓ છીપલાં બનીને

મારી આંખોની જાળ મહીં આવે,

ઊછળતાં મોજાંનાં ફીણ મારી કાયાને

હળવેરા હાથે પસવારે,

ભાળે નહીં કોઈ એમ હલ્લેસાં સઘળાંયે ભીડી દઉં છું મારી બાથમાં.

ઘૂઘવતા સાગરના પાણીનો સંગ

અને ઘૂઘવતા સાગરની માયા,

કાંઠાની સોનેરી રેતીનો રંગ

અને સોનેરી રેતીની કાયા,

મારામાં ઊછળતો દરિયો વેરાય પછી ઊંબર-ફળીને આખા ગામમાં.

( અરૂણ દેશાણી )