કેટલી મનગમતી એંધાણી પવન,

આંગણે ભરતો રહે પાણી પવન.

દોડતો ચારે દિશાઓ ઊંચકી,

મારી માફક તારો બંધાણી પવન.

શ્વાસમાં પેસે કે કાચીંડો બને,

રંગ પલટે રાગ પરમાણી પવન.

રાતભર એકેક રગમાં સાંભળું,

હોય જાણે ફૂટતી ધાણી પવન.

તું લીલુંછમ ઝૂલતા શીખવી ગઈ,

થઈ ગયો છે ત્યારથી વાણી પવન.

લાલ દરવાજાનો જાણે બાદશો,

બેસતો બસ તંબુઓ તાણી પવન.

ઓગળેલો એ જ મિસ્કીન હાથ છે,

તું જવા દે કેમ એ જાણી પવન ?

(રાજેશ વ્યાસ “મિસ્કીન”)