૧૯.

હે ઈશ્વર,

મને મારું બાળપણ સાંભરે છે.

 .

ત્યારે હું કોઈ શરતમાં ઊતરતો નહોતો.

કારણ ? મારે હારવું નહોતું !

કોઈ હરિફાઈમાં દાખલ થતો નહોતો.

કારણ ? મારે જીતવાની મનોમન ખાતરી જોઈતી હતી.

 .

પણ એ મારી કેટલી મોટી ભૂલ હતી !

તે આજે હું સમજી શકું છું.

સાથોસાથ, મારી બીજીય સમજ ખીલી છે.

 .

હવે હું હરિફાઈમાં ઊતરીશ ખરો.

પણ

-મારા દોસ્ત સાથે નહિ

-મારા હરીફ સાથે નહિ

-મારા દુશ્મન સાથે નહિ

-મારાથી નાનકા સાથે નહિ

-મારાથી મોટેરા સાથે નહિ

હું જરૂર હરિફાઈમાં ઊતરીશ

મારી પોતાની સાથે.

હું ગયે વરસે હતો, તે કરતાં હવે

મારે વધારે શક્તિશાળી નીવડવું છે.

હું ગયે મહિને હતો, તે કરતાં હવે

મારે વધારે કાબેલ નીવડવું છે.

 .

હું મારી સાથે હરિફાઈમાં ઊતરું ત્યારે,

હારનો કદી પ્રશ્ન નડતો નથી.

હું મારી સાથે હરિફાઈમાં ઊતરું ત્યારે,

જીતની પરિસ્થિતિ હંમેશ નીવડી શકે છે.

હું મારી સાથે હરિફાઈમાં ઊતરું ત્યારે,

મારે કોઈ ડર અનુભવવાનો નથી.

હું મારી સાથે શરતમાં ઊતરું ત્યારે,

મારે કોઈ નાહિંમત થવાનું રહેતું નથી.

 .

હે ઈશ્વર,

મારી હરેક ગઈકાલ સાથે

હું પ્રતિદિન હરિફાઈમાં ઊતરતો રહું,

આજનો દહાડો વિશેષ રૂડો ગાળું

એટલું સામર્થ્ય મને બક્ષજે.

 .

૨૦.

હે ઈશ્વર,

બાળક પાસેથી મળતો એક પાઠ

આત્મસાત કરવાની મને સૂઝ આપ.

 .

બાળક ચાલતાં શીખે છે ત્યારે

તે પડે છે,

તે આખડે છે,

તે પછડાય છે,

છતાં તે પોતાનો વિશ્વાસ ખોતો નથી.

તેના મનમાં એક ધ્યેય સ્થિર હોય છે :

‘મારે ચાલતાં શીખવું છે’.

અને, એ ધ્યેય સિદ્ધ કરીને જ તે જંપે છે.

કારણ કે,

તે હંમેશ

‘એક વધુ વાર’ પ્રયત્ન કરવા તૈયાર હોય છે.

 .

તે જ પ્રમાણે

કોઈક નવતર પ્રયોગ કરતી વેળા

અજાણી ભૂમિ પર ડગ માંડું ત્યારે,

મને એવું જ બળ આપજે,

એવી જ સૂઝ આપજે.

જેટલી વાર ભોંયસરસો હું પડું કે

ફરી એક વધુ વાર ઊભા થવાનું બળ આપજે.

એ પુરુષાર્થ સતત ચાલુ રાખવાની શક્તિ આપજે.

જેથી એમ ને એમ

ડગ ભરતાં રહીને

મારે નિશ્ચિત લક્ષ્યે પહોંચી જાઉં.

.

( શૈલા પંડિત )