મંદિરના માધવને સપનામાં દેખાયું,
રાધા બની ગઈ મીરાં !
પછી મીરાંને રાધાના રૂપમાં નિહાળવાને,
ગોપીજનવલ્લભ અધીરા.

રાધાએ પહેરેલું શ્વેત એક વસ્ત્ર
અને હાથમાં લીધો’તો એકતારો,
મેઘધનુષનું ઓઢીને ઓઢણું,
મીરાં કે’ ‘મોહન બસ ! મારો મારો’.
રાધાની ડોક મહીં શોભે રુદ્રાક્ષ
અને મીરાંની ગ્રીવામાં હીરા !
રાધા બની ગઈ મીરાં !

ચંદનતિલક એક રાધાને ભાલ
અને કુમકુમ મીરાં લલાટ સોહે,
રાધા મગન એકતારાની ધૂનમાં
ને મીરાં તો વાંસળી મોહે.
માધવ મૂંઝાયા, ત્યાં આંખો ખૂલી
તો હતાં રાધા ને મીરાં મીરાં.
રાધા બની ગઈ મીરાં !

( મનોજ્ઞા દેસાઈ )