લાક્ષાગૃહોની વચ્ચે હજી સાવ ક્ષેમ છું

લાગ્યા કરે છે જાણે ખુદાની રહેમ છું

પળમાં જ જીવકલ્પ કરે સ્પર્શ જેમનો

હું એમના ચરણમાં હજી એમ-નેમ છું

પળ પળ મને વિખેરવામાં વ્યસ્ત જે રહ્યાં

કહેવું પડ્યું છે એમને-હું હેમ ખેમ છું

નાનકડી એક ગૂંચ ઉકેલી શક્યો નહીં

વર્ષો પછીયે એટલે તો જેમ-તેમ છું

અંતે પૂછી પૂછીને અગ્નિ-જ્વાળાને પૂછ્યું

અવતાર આખો મીણના હાથોમાં કેમ છું

પયગમ્બરીને એટલે ‘સાહિલ’ ગમું છું હું

પહેલા પ્રણયની આંખે વિહરતો વહેમ છું

( સાહિલ )