પળપળનું એ પછીથી પાણી મપાય છે,
જ્યારે કોઈનો આખરી આધાર જાય છે.
અમને સમજવા સમજણ ઓછી પડી જશે,
અમને કદી ન પૂછો અમને શું થાય છે.
અહીંયા અસંખ્ય રાતો આવે છે સામટી,
અહીંયા અસંખ્ય દિવસો પળમાં જિવાય છે.
ડૂબી જવાના ભયનું એવું તે જોર છે કે,
એક જ હલેસે જોજન દરિયો કપાય છે.
લાચારીઓ મળીને ભીનાં કરે છે ખોયાં,
મજબૂરીઓ મળીને હાલરડાં ગાય છે.
મારી ઉદાસીઓને વાચા દઈ દઈને,
માંદા પડ્યા છે શબ્દો, અર્થો રિબાય છે.
( ચંદ્રેશ મકવાણા )
Namaskar Heena,
Again this morning it is pleasure to read this Poem by Shri Chandresh !!
Thanks for your effort.
khub sunder gazal all sher are wonderful.
મારી ઉદાસીઓને વાચા દઈ દઈને,
માંદા પડ્યા છે શબ્દો, અર્થો રિબાય છે.
puri gazal sunder Che.mane aa pankatio vadhaare gami.
Sapana