પ્રિય પ્રભુ,

.

દિવાળીનો ઉલ્લાસ અમારા ચહેરા પર જોવા ઈચ્છતો હોય તો આટલું કરજે જ…

આતંકવાદીનાં હ્રદયમાં વૃક્ષારોપણ કરવાનું સપનું ઉછેરજે…

ઘરડાં મા-બાપને દીકરો વૃદ્ધાશ્રમમાં મૂકી આવે એ પહેલાં

તારી પાસે બોલાવી લેજે…એમની આંખોમાં વીતેલાં વર્ષોની

ખુમારીની આબરૂ જાળવી લેજે !

પ્રેમલગ્ન કર્યા પછી પણ છૂટાં પડવા માગતાં બે હૈયાંને

પ્રેમની અદબ જાળવીને છૂટાં પડવામાં મદદ કરજે…

વારેઘડીએ તારી પાસે આવીને હાથ લાંબો કરનારા

માણસોને જીવનમાં સ્વાવલંબી બનવા માટે જરૂરી આત્મવિશ્વાસ આપજે…

મુશ્કેલીના સમયે ધરેલી ધીરજને શ્રદ્ધાનું ફળ આપજે…

ગમતી વ્યક્તિની જોવાતી રાહમાં શબરીની પ્રતીક્ષા જેટલી

તીવ્રતા ન હોય એ કબૂલ, પણ એ રાહમાં

પ્રામાણિકતાની સુગંધ ઉમેરજે…

એકબીજાને છેતરી-વેતરીને વિસ્તરેલા શહેરને

પોતાના હોવા વિશે શંકા થતી હોય છે ક્યારેક !

અકસ્માતો, તોફાનો, આંદોલનો, વિસ્ફોટો, દગાબાજી-

આ બધ્ધું જ એમાં ઘી હોમવાનું કામ કરે છે…

ત્યારે તું સંપની ભાષા શિખવાડવામાં મદદ કરજે…

અમારી ભૂલોને અમે નીતિ-નિયમોમાં ઢાંકી દીધી છે,

અમને બિનધાસ્ત જિવાડવામાં મદદ કરજે…

અમારામાં જ ઝાંખું-પાંખું જીવતા સંસ્કારોને ભયના ભારમાંથી મુક્ત કરજે…

નવા વર્ષના સંકલ્પો એકલા અમારા માટે જ થોડા હોય ?

બાકી તો અપેક્ષા અને મહત્વાકાંક્ષા વચ્ચેના ભેદને તું

રૂ-બ-રૂ મળે ત્યારે સમજાવજે…!

.

લિ.

.

તારા લીધેલા સંકલ્પોને મદદ કરવા આતુર ‘હું’.

.

( અંકિત ત્રિવેદી )