આઘેથી અનંતથી આયો
કે કાનજી વાયરો વસંતનો;
વનરા તે વનમાં વાયો
કે કાનજી વાયરો વસંતનો.
..
લહરલહરીથી ગઈ ડાળીયે ઝૂકી,
કોકે વળી હૈયે ગડી વાળીયે મૂકી.
એક રાધીએ કીધ કાન-ફાયો.
કે કાનજી વાયરો વસંતનો.
.
જે વેદમાં ન માયો, ભેદ કોઈએ ન પાયો;
ઝંઝાશો આવ્યો તોયે જસદાનો જાયો,
એક રાધાના શ્વાસમાં સમાયો.
કે કાનજી વાયરો વસંતનો.
.
કેટલુંક વેઠે વીંધી વનરાની વાંસળી ?
કેટલુંક ઝીલે છેદી મુનિવરની પાંસળી ?
જેવો રાધામાં રૂં રૂં ફૂંકાયો ?
કે કાનજી વાયરો વસંતનો.
.
( ઉશનસ )