.
ટાઢ, તડકા, સૂર્યનું કારણ હતું તે ક્યાં ગયું – કોને ખબર,
આંખમાં જે સ્વપ્નનું ભારણ હતું તે ક્યાં ગયું – કોને ખબર.
.
શબ્દ સઘળા સોળ આની આ ગઝલમાં અવતરેલા તે છતાં,
દર્દનું અકસીર મારણ હતું તે ક્યાં ગયું – કોને ખબર.
.
સાંજ ઢળવા નીડમાં પાછા ફરી શકતા નથી એ ખગ વિશે,
વૃક્ષ સાથે એક જે સગપણ હતું તે ક્યાં ગયું – કોને ખબર.
.
ઝાંઝવાનાં અર્થની પોઠો બધી રઝળ્યા કરે ગઝલો મહીં,
ધોમધખતું શબ્દનું જે રણ હતું તે ક્યાં ગયું – કોને ખબર.
.
આજ ઓળખ એટલે તો કોઈને પણ કોઈની મળતી નથી,
કાલ સૌની આંખમાં દર્પણ હતું તે ક્યાં ગયું – કોને ખબર.
.
( પરાજિત ડાભી )
સુંદર ગઝલ !~
સુંદર ગઝલ !~