તો ચાલ – ધીરુબહેન પટેલ

સોયના આ ઘા સહી શકીશ ?

તો ચાલ, જોડાઈએ આપણે.

અવિરત ગતિએ ચાલતા

ટાંકા તણી ભ્રમજાળમાં

અટવાતી જતી સ્વાધીનતાને

જોઈ શકીશ શું શાંત ભાવે ?

તો ચાલ, જોડાઈએ આપણે.

દ્વૈતના રણથી મૂકેલી દોટ અદ્વૈત પામવા

અટકે નહીં કદીય ને ચરણ જો લડખડે

રેતી ઊડે ચોમેર તે ખાળી શકીશ શું પાંપણે ?

તો ચાલ, જોડાઈએ આપણે.

મધુરજની મધુમાસ

માની લે મધુવર્ષ પણ વીતી ગયું

આંખ ઊઘડ્યા પછીનું આભ સૂનું

જીરવી શકીશ કે તું ?

તો ચાલ, જોડાઈએ આપણે.

આયુષ્યની અંતિમ ક્ષણે

લેવા સહારો ઊંચકાતો હાથ હવા ફંફોસીને

પાષાણવત પછડાઈ જાશે સોડમાં

ત્યારે શૂન્યતા ગહ્વરથકી

જાગતો ને આવતો શિથિલ ગતિએ

મંદ એ નિ:શ્વાસ રોકી શકીશ તું ?

તો ચાલ, જોડાઈએ આપણે.

( ધીરુબહેન પટેલ )

6 thoughts on “તો ચાલ – ધીરુબહેન પટેલ”

મોરપીંછ