સાહિબ, મ્હોરે થઈ હરિયાળી.
રણમાં જાણે મીઠાં જળની વાવ મજાની ગાળી !
એના એક અખેપાતરને રોજેરોજ ઉલેચે.
વણમાગ્યે પણ સૌને સઘળું હોંશેહોંશે વહેંચે.
બારેમેઘ થઈને કેવા વરસે છે વનમાળી !
સાહિબ, મ્હોરે થઈ હરિયાળી.
એને આંગણ ના રહેતા કંઈ કોઈ કદીયે ઊણાં.
દીવાને અજવાળે મઘમઘ થાતા ખૂણેખૂણા.
ઓઢીને એ ખુદ થઈ જાતા એક કામળી કાળી.
સાહિબ, મ્હોરે થઈ હરિયાળી.
( નીતિન વડગામા )