સાહિબ, જબરું એક ઉખાણું.
કૈંક યુગોથી પૂરેપૂરું ક્યાંય નથી સમજાણું.
કમળપાંદડી માફક એ તો રહે સદાયે જળમાં
સૂરજ થઈ ઓળખ અળપાવે જાણે કે વાદળમાં.
પીડાને પણ પોંખે એ સમજીને ગમતું ગાણું.
સાહિબ, જબરું એક ઉખાણું.
જોજન છેટા રહીને પણ એ સૌનાં સુખ-દુ:ખ જાણે.
પળભરમાં એ દૂધ અને પાણીનો ભેદ પિછાણે.
ભરવૈશાખે સ્વયં બને સૌની શાતાનું થાણું.
સાહિબ, જબરું એક ઉખાણું.
( નીતિન વડગામા )
