Published in: કવિતા-સમગ્ર અંધારું-પ્રવીણ દરજી Author heenaparekh Published on: April 21, 2016 અંધારું ચોર પગલે ઊતર્યું પહાડ પર ઝાડ પર વાડ પર અને ગબડ્યું ખનિકામાં પ્રસર્યું મેદાને નદી-નાળે ગામ-ઘર અને ફળિયે પછી અટક્યું સમુદ્રમાં એકાકાર થઈ સમુદ્રરૂપે. અંધારું બસ, અંધારું જ છે ! અંધારું એટલે અંધારું… એટલે… ( પ્રવીણ દરજી )
