દોડવાની તકલીફ પડતાં જ, મેં ચાલવાનું શરુ કર્યું છે;
વગર હિસાબે વેડફાતી જિંદગી માપવાનું શરુ કર્યું છે !
મશ્કરીઓમાં જે વેડફી, તક ફરી પામવાનું શરુ કર્યું છે,
જાત અનુભવે પકવેલી સલાહ મેં આપવાનું શરુ કર્યું છે.
ઘણું ઘુટ્યું તારું, હવે નામ મારું જ લખવાનું શરુ કર્યું છે,
અનમોલ દર્દ મારું મેં મારા સુધી જ રાખવાનું શરુ કર્યુ છે.
સાંકડા-મન વહેવારો મોકળાશથી શાખવાનું શરુ કર્યું છે,
છૂટે દુનિયા, પણ સિદ્ધાંતે મારા જ જીવવાનું શરુ કર્યું છે.
કળયુગમાં મૃત્યુએ આ માથે આવી નાચવાનું શરુ કર્યું છે,
જોઈશે જ એ અર્થી મેં આજથી શણગારવાનું શરુ કર્યું છે.
(દિવ્યા સોની “દિવ્યતા”)