એ શક્યતાથી પર સમજ, તારાથી દૂર છું,
દર્પણના શબ્દમાં કહું ? મારાથી દૂર છું !

ઓઢીને સ્થિરતા ઊભો, ઉપડે નહીં કદમ,
મંજિલ તો છે સમીપ પણ રસ્તાથી દૂર છું.

સૂરજ મને ગળી જશે, શબનમ છું પર્ણ પર,
ના બુંદ છું સમંદરી, ધારાથી દૂર છું.

માળા નહીં રચાય ને ટહુકા થશે નહીં,
ના માંડવો વસંતનો, શાખાથી દૂર છું.

વળગી નહીં શકે મને ઈચ્છાની લીલ પણ,
સંપૂર્ણ મુક્તિ માણતો, લિપ્સાથી દૂર છું.

ઝાઝું નથી હું જાણતો, મારામાં વાસ છે,
એ છે હૃદયમાં ઝંઝાથી દૂર છું.

( આબિદ ભટ્ટ )