ભલે દુનિયાથી હો રંજિશ, ગઝલ કહેવી નથી મારે,
ન હો તારી જો ફરમાઈશ, ગઝલ કહેવી નથી મારે.
નુમાઈશ કાલ જે કરતા હતા મારી જમાનામાં,
લગાવી ક્યાં ગયા આતિશ? ગઝલ કહેવી નથી મારે.
નિહાળીને બુલંદી પર તને બસ એ જ કહેવું છે,
‘સમયની હો ન આ સાજિશ’, ગઝલ કહેવી નથી મારે.
રદીફોકાફિયા ક્યાં ? ક્યાં વજન ? ક્યાં મત્લાઓમક્તા ?
વળી આ બેમજા બંદિશ, ગઝલ કહેવી નથી મારે.
ક્ષુધાતુર કે તૃષાતુર કૈં નથી હું ફક્ત ‘આતુર’ છું,
તખલ્લુસની કરો તફલીશ, ગઝલ કહેવી નથી મારે.
( બાબુલાલ ચાવડા ‘આતુર’ )
