ના રહ્યો વર્ષો જૂનો અંધાર પ્રગટી જ્યોત જ્યાં,
થઈ ગયું ઘર તેજનો અંબાર પ્રગટી જ્યોત જ્યાં.
.
એક સરખો છે બધે ધબકાર પ્રગટી જ્યોત જ્યાં,
દેહમાં હું દેહનીયે બ્હાર પ્રગટી જ્યોત જ્યાં.
.
તેલની માફક પુરાતું જાય છે કેવળ સ્મરણ,
માત્ર અજવાળું જ અપરંપાર પ્રગટી જ્યોત જ્યાં.
.
અણસમજમાં કેટલા આભાસ અંધારે રચ્યા,
ના કશું આ પાર કે ઓ પાર પ્રગટી જ્યોત જ્યાં.
.
વસ્ત્ર જુદાં લાગતાં’તાં સ્પર્શની સીમા થકી,
તેં વણેલા જોઉં સઘળા તાર પ્રગટી જ્યોત જ્યાં.
.
તું ઝલકતી સર્વ રૂપે, છે સ્વયમ સૃષ્ટિ જ તું,
શોધવો ક્યાં જઈ હવે સંસાર પ્રગટી જ્યોત જ્યાં.
.
પૂર કેવાં ઊમટ્યાં સઘળું તણાયાની મઝા,
ક્યાં હવે એ ગ્રંથ કે એ સાર પ્રગટી જ્યોત જ્યાં.
.
કોઈ મારાથી અલગ ના, હું અલગ ના કોઈથી,
થઈ ગયું કંઈ એમ એકાકાર પ્રગટી જ્યોત જ્યાં.
.
( રાજેશ વ્યાસ “મિસ્કીન” )