શમણાને ફૂટી છે પાંખો

લઈને નસીબ આજ આવ્યું જીવનમાં અણિયાળી નમણી એ આંખો

.

વર્ષોથી સૂના આ આંગણમાં આજે શૈશવના પગરવ થયા

સંકોરી જાતને બેઠેલાં સ્પંદન અચરજથી ઊભાં થયાં

ઉજ્જડ વેરાન સાવ સુક્કી ક્ષિતિજે

ઘેરો અંધાર થયો ઝાંખો

.

ચહેરા પર વીખરાતી વ્હાલપની ભાષાને શોધવાની બોલવાની કેવી મજા

રેશમિયા ગાલો પર તરવરતી લજ્જાને છેડવાની તેડવાની કેવી મજા

પોતાની જાત કદી ઓર વ્હાલી લાગે

આયનામાં ઝીણવટથી ઝાંકો

.

રોમરોમ ઊગતી સવારોના ક્યારામાં સ્પર્શ એક મનગમતો ફૂટે

કૂંપળની સાથ પ્રેમ એવો વધે કે વૃક્ષોનાં વળગણ પણ ચૂટે

આંખોને સોંસરવી બંધ કરી ચેહેરાને

નાજુક હથેળીથી ઢાંકો

.

( હિતેન આનંદપરા )