એક લસરકે

અજવાળું અજવાળું કરતી

ચરણકમળની ધૂળ !

ભલે કોઈને હોય નહીં પણ અમને ભલી કબૂલ !

 .

અંજાતી જ્યાં આંખ જરાશી

અંધારું અટવાતું

પ્હો ફાટતા, ઝાકળ વચ્ચે

મારગ કરતું જાતું

કોણ કહે છે :

ઝાકળભીની ડાળી સંગે ફૂલ સરીખું ઝૂલ ?!

 .

અંતર પર અંતરની ભીની

પીંછી મઘમઘ ફોરે

પૃથ્વી પટ પર ચિત્ર અલૌકિક

રોજ કોણ આ દોરે ?

અનહદ ઊંડી

સહેજ અચંબિત આંખે ઝલમલ સૂર્ય-કિરણને પૂર !

 .

અજબ અચંબો ગજબ અજંપો

મીઠી નિદ્રા ત્યાગે,

મારામાં સૂતેલું કોઈ

આળસ મરડી જાગે

જોઉં જોઉં ત્યાં

દશે દિશા ને મધ્યે ફરકે પીતવર્ણ પટકૂળ !

 .

( ગુણવંત ઉપાધ્યાય)