એક લસરકે
અજવાળું અજવાળું કરતી
ચરણકમળની ધૂળ !
ભલે કોઈને હોય નહીં પણ અમને ભલી કબૂલ !
.
અંજાતી જ્યાં આંખ જરાશી
અંધારું અટવાતું
પ્હો ફાટતા, ઝાકળ વચ્ચે
મારગ કરતું જાતું
કોણ કહે છે :
ઝાકળભીની ડાળી સંગે ફૂલ સરીખું ઝૂલ ?!
.
અંતર પર અંતરની ભીની
પીંછી મઘમઘ ફોરે
પૃથ્વી પટ પર ચિત્ર અલૌકિક
રોજ કોણ આ દોરે ?
અનહદ ઊંડી
સહેજ અચંબિત આંખે ઝલમલ સૂર્ય-કિરણને પૂર !
.
અજબ અચંબો ગજબ અજંપો
મીઠી નિદ્રા ત્યાગે,
મારામાં સૂતેલું કોઈ
આળસ મરડી જાગે
જોઉં જોઉં ત્યાં
દશે દિશા ને મધ્યે ફરકે પીતવર્ણ પટકૂળ !
.
( ગુણવંત ઉપાધ્યાય)
સરસ.
સરસ.
સરસ.